Wskazania: Sanosvit Calcium stosowany jest w profilaktyce i uzupełnianiu niedoboru wapnia w organizmie, np. w okresie ciąży lub laktacji, w leczeniu osteoporozy, wspomagająco w leczeniu objawów alergii.
Działanie: Sanosvit Calcium jest lekiem, w postaci syropu o smaku bananowym, zawierającym jako substancje czynne wapnia glukonolaktobionian i wapnia laktobionian. Wapń jest podstawowym składnikiem mineralnym niezbędnym do utrzymania równowagi wodno-elektrolitowej organizmu i prawidłowego funkcjonowania wielu mechanizmów regulacyjnych. Stanowi on istotny składnik tkanki kostnej, warunkuje prawidłowe przewodnictwo nerwowe i kurczliwość mięśni. Jest niezbędny w procesie krzepnięcia krwi. Zmniejszając przepuszczalność ścian naczyń krwionośnych wapń działa przeciwwysiękowo, przeciwobrzękowo, przeciwzapalnie. Zawarte w leku organiczne związki wapnia są łatwo przyswajalne przez organizm. Podanie leku uzupełnia niedobory wapnia w organizmie oraz prowadzi do zmniejszenia obrzęków i odczynów alergicznych.
Dawkowanie: zalecana dawka: dzieci od 1 roku do 6 lat: 5 ml syropu 2 do 3 razy na dobę. Dzieci od 6 do 12 lat: 10 ml syropu 2 do 3 razy na dobę. Młodzież i dorośli: 15 ml syropu 2 do 3 razy na dobę. 5 ml syropu zawiera 114 mg jonów wapnia. Syrop należy podawać doustnie w postaci nierozcieńczonej. Po zastosowaniu należy szczelnie zamknąć opakowanie. Lek może być stosowany zarówno u dzieci jak i dorosłych, jednakże ze względu na formę syropu i przyjemny smak jest głównie stosowany u dzieci.
Skład: 5ml syropu zawiera: 1442,5 mg wapnia glukonolaktobionianu i 313,6 mg wapnia laktobionianu. Pozostałe składniki: sacharoza, kwas propionowy, sodu benzoesan, kwas solny, aromat bananowy, woda oczyszczona.
Przeciwwskazania: uczulenie na substancje czynne lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku; choroby i (lub) schorzenia prowadzące do hiperkalcemii (zwiększone stężenie wapnia w surowicy krwi) i (lub) hiperkalciurii (zwiększone wydalanie wapnia z moczem); kamica nerkowa; galaktozemia lub cukrzyca.
Ostrzeżenia i środki ostrożności: przed rozpoczęciem stosowania leku Sanosvit Calcium należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. Należy poradzić się lekarza, jeśli pacjent: przyjmuje glikozydy naparstnicy, epinefrynę, tetracykliny lub diuretyki tiazydowe; choruje na niewydolność nerek, choroby serca, sarkoidozę, kamicę nerkową szczawianowo-wapniową, dnę moczanową. Podczas długotrwałego leczenia preparatami wapnia, stosowania wysokich dawek leku, a zwłaszcza podczas jednoczesnego przyjmowania witaminy D i (lub) leków lub pokarmów zawierających wapń (np. mleko) należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy krwi oraz czynność nerek. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku. Lek Sanosvit Calcium zawiera sacharozę i sodu benzoesan. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku. Lek zawiera 6 mg sodu benzoesanu w każdych 5 ml syropu.
Interakcje z innymi lekami: należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Tiazydowe leki moczopędne zmniejszają wydalanie wapnia w moczu. Z powodu ryzyka wystąpienia hiperkalcemii w przypadku jednoczesnego stosowania tiazydowych leków moczopędnych należy regularnie kontrolować stężenie wapnia w surowicy krwi. Lek może zaburzać wchłanianie stosowanych jednocześnie tetracyklin. Dlatego tetracykliny należy przyjmować co najmniej 2 godziny przed lub 4-6 godzin po przyjęciu związków wapnia. Duże dawki leku i witaminy D mogą osłabiać działanie werapamilu i innych leków blokujących kanał wapniowy. Duże dawki soli wapnia podawane równocześnie z glikozydami nasercowymi (pochodne digoksyny i strofantyny) nasilają ich działanie i mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca. Lek nasila działanie sulfonamidów. Witamina D, glikokortykosteroidy, parathormon, moczopędne leki tiazydowe i kwas cytrynowy zwiększają wchłanianie soli wapnia, natomiast kalcytonina, nadmiar lipidów oraz fosforany zmniejszają wchłanianie soli wapnia. W przypadku jednoczesnego stosowania bisfosfonianów należy je podawać co najmniej 1 godzinę przed przyjęciem związków wapnia, ponieważ wchłanianie bisfosfonianów może ulec zmniejszeniu. Lek może zmniejszać skuteczność działania lewotyroksyny poprzez zmniejszenie jej wchłaniania. Należy zachować co najmniej 4-godzinną przerwę podczas stosowania związków wapnia i lewotyroksyny. Wchłanianie antybiotyków chinolonowych może być zmniejszone przy jednoczesnym ich stosowaniu z wapniem. Antybiotyki chinolonowe należy przyjmować 2 godziny przed lub 6 godzin po przyjęciu związków wapnia. Sole wapnia mogą zmniejszać wchłanianie żelaza, cynku i ranelinianu strontu. Dlatego wymagana jest przynajmniej 2-godzinna przerwa między podaniem tych leków i soli wapnia. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania jakichkolwiek innych leków należy skonsultować się z lekarzem w celu ustalenia ewentualnych zmian dotyczących przyjmowania leku. Zasadowy odczyn pokarmu, fityniany (np. produkty zbożowe), szczawiany (np. szpinak, rabarbar) i fosforany (np. mleko i jego przetwory) zmniejszają wchłanianie zwrotne wapnia. Kwaśny odczyn pokarmu zwiększa wchłanianie soli wapnia. Pacjenci z kamicą nerkową powinni podczas leczenia pić dużo płynów. U pacjentów z łagodną hiperkalciurią, niewydolnością nerek lub kamicą nerkową należy oznaczać stężenie wapnia w surowicy krwi oraz wydalanie wapnia z moczem.
Ciąża i karmienie piersią: lek Sanosvit Calcium może być stosowany w okresie ciąży i karmienia piersią. U kobiet w ciąży należy unikać przedawkowania wapnia.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn: lek Sanosvit Calcium nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.
